Cryos

Text 1

Fotografie: saltedphotography.nl
<h2>Daar stond ik dan, 38 jaar en single</h2>
"We probeerden al twee jaar zwanger te worden zonder succes. Ik probeerde erachter te komen waarom ik niet zwanger werd en liet mijn eileiders controleren in het ziekenhuis. Het bleek dat een van mijn eileiders beschadigd was door een blindedarmoperatie toen ik 16 was. Ze probeerden de beschadiging te herstellen en zeiden dat ik nog steeds zwanger kon worden met maar &eacute;&eacute;n eileider als de beschadigde eileider het nog steeds niet zou doen. Dat stelde mij gerust. Toen wist ik nog niet dat de relatie met mijn vriend het niet zou redden.
Daar stond ik dan, 38 jaar en single. Al mijn dromen spatten uit elkaar. Dit was niet wat ik gepland of verwacht had. Ik had geen plan B. Het voelde alsof mijn keel dichtgeknepen werd en ik geen adem kreeg als ik eraan dacht dat ik nooit een gezin zou krijgen. Dat was niet zoals het hoorde. Ik moest mezelf echt bij elkaar rapen om een plan B te bedenken."
<h2>Dit was precies wat ik nodig had</h2>
"Ik ging op internet op zoek naar mijn plan B, maar dat was niet gemakkelijk. Mijn gynaecoloog zei dat ze me alleen kon helpen als ik een 'echte' man had. Ik vond het erg moeilijk om het antwoord te vinden waarvan ik wist dat het er moest zijn, maar na een poosje stuitte ik uiteindelijk op Cryos. Dit was precies wat ik nodig had! Dit was het antwoord! Maar hoe werkte het precies?
Ik wist dat ik de hulp van het ziekenhuis nodig had en ik wist dat de kans om op de natuurlijke manier zwanger te worden erg klein was. Het duurde niet lang voor ik erachter kwam waar ik de inseminatie kon laten doen."
<h2>Een alleenstaande moeder worden of mijn droom van een gezin opgeven?</h2>
"Ik probeerde het met vrienden, collega's en mijn ouders over mijn plannen te hebben. De reacties waren zeer uiteenlopend. Ik vond het moeilijk omgaan met de mensen die erg sceptisch waren over het idee om een&nbsp;bewust alleenstaande moeder te worden, maar mijn beste vrienden en mijn ouders waren degenen die het belangrijkst waren. Zij waren degenen wiens steun ik nodig had en de mensen die me zouden helpen in moeilijke tijden.
Mijn ouders zagen hoe ik worstelde met de keuze tussen een <a href="/nl-nl/dk-shop/prive/informatie-over-sperma/redenen-om-donorsperma-te-gebruiken/bewust-alleenstaande-moeder/">alleenstaande moeder</a> worden of mijn droom van een gezin opgeven. Dat is geen gemakkelijke keuze. Na een poosje zei mijn moeder dat als dit is wat je echt wilt doen, dan moet je er gewoon voor gaan. Dat was wat ik nodig had en daarna pakte ik de telefoon om het ziekenhuis te bellen dat samenwerkte met Cryos."

Image 1

Text 2

<h2>Een laatste poging voor plan A</h2>
"Ik werd 39 en ik voelde hoe de druk toenam. Zou ik ooit nog moeder worden zoals ik al wou sinds ik een klein meisje was?
Ik kende verder niemand die een alleenstaande moeder geworden was met donorsperma van Cryos. Alle alleenstaande moeders die ik kende, kwamen uit een mislukte relatie, wat betekent dat al die kinderen ook een vader hebben &ndash; een vader die ook voor ze gekozen heeft, die van ze houdt en die ze steunt &ndash; en die ze financieel ondersteunt. Ik weet dat de situatie moeder-vader-kind niet altijd een sprookje is, maar toch. Die kinderen hebben een vader die hun vragen over het leven kan helpen beantwoorden en aan wie ze verwant zijn.
Kon ik zomaar bepalen dat mijn kind geen steun kon krijgen van zijn of haar vader? En zou mijn kind mij dat later verwijten? Terwijl ik nadacht over die dingen, wist ik dat ik het mezelf nooit zou vergeven als ik het niet zou proberen.
Ik ging uit met mannen terwijl ik daarnaast mijn plan B doorzette. Deze dates waren spannend, zoals alle dates, maar wat ik zocht was zowel een levenspartner als een man die me binnen een jaar zwanger kon krijgen. Dat zou betekenen dat ik mijn plan B niet ten uitvoer hoefde te brengen en dat mijn droom van een gelukkig, 'normaal' gezin uit zou kunnen komen &ndash; maar dat plan ging niet door. En de klok tikte luid door op de achtergrond."
<h2>Groen licht van het ziekenhuis&nbsp;</h2>
"Op mijn eerste afspraak in het ziekenhuis was ik ontzettend opgewonden en nerveus. De afspraak was met een psycholoog die me alle vragen stelde waarmee ik al die tijd geworsteld had. Zij moest de antwoorden hebben en alles wat ik kon doen was mijn hart luchten over al mijn twijfel, alle argumenten voor en waarom ik mijn hele leven al een kind wilde. Ik moest huilen en vertelde haar alles, zowel de goede als slechte dingen.
Na de afspraak vroeg ik me af of ik het goed had gedaan. Wat zouden ze van me denken? En dachten ze dat ik de uitdagingen van het alleenstaand moederschap aan zou kunnen? Ze zouden me laten weten of ik in aanmerking kwam, en ze zeiden dat het wel even zou duren voor ik het antwoord zou krijgen omdat een heel team de beslissing zou nemen. Mijn lot lag in hun handen. Dat voelde niet helemaal goed, maar het was de enige manier om door te gaan. Ondertussen kon ik bij de gynaecoloog langsgaan om te zien of ik gezond genoeg was voor de vruchtbaarheidsbehandeling. De gynaecoloog zou ook toezien op het verdere proces.
Mijn gezondheid was prima en ten slotte kreeg ik het geweldige bericht van het ziekenhuis dat samenwerkte met Cryos. Ze steunden me en gaven mij groen licht om verder te gaan."
<h2>De perfecte spermadonor vinden</h2>
"Er was bijna een jaar voorbijgegaan sinds ik begonnen was aan mijn reis op weg naar het alleenstaande moederschap. Ik had al wat tijd besteed aan het vinden van de perfecte spermadonor in&nbsp;<a href="/nl-nl/dk-shop/prive/vind-donor/zoek-spermadonors/">Zoeken naar spermadonor van Cryos</a>. Dat was niet gemakkelijk, maar uiteindelijk nam ik een beslissing met de steun van mijn moeder.
We vonden dat het verhaal en de stamboom van de donor overeenkomsten vertoonden met mijn eigen familie en het voelde goed! Zijn motivatiebrief raakte me echt. Hij moest het zijn."
<h2>Alleen in de wachtkamer zitten</h2>
"Het ziekenhuispersoneel hielp me bij het bestellen van de tank met sperma van mijn Cryos-donor. Dat was niet helemaal hetzelfde als wanneer je andere dingen op internet bestelt, maar het kwam allemaal goed en toen de spermarietjes, zoals ze genoemd worden, veilig in de koeling van het ziekenhuis stonden, konden we eindelijk met de inseminatie beginnen.
Voor de eerste poging zat ik alleen in de wachtkamer. Ik dacht dat ik het prima alleen zou kunnen. En dat was ook zo, maar ik voelde me alleen. Er zaten ook ander mensen te wachten, maar dat waren allemaal stellen.
Na een poosje kwam een vrouw de wachtkamer binnen &ndash; ook alleen. Ik overwoog om haar te vragen hoe zij zich voelde om hier alleen te zijn. Ik wou weten hoe zij erover dacht om alleenstaande moeder te worden. Misschien konden we elkaar steunen. Terwijl ik hier over nadacht, kwam haar man of vriend naast haar zitten. O mijn god, ik was zo blij dat ik niks gezegd had. Ik werd rood en voelde me nog eenzamer."

Image 2

Text 3

<h2>OMG ik was zwanger!</h2>
"De eerste twee pogingen mislukten en het idee dat ik nog een keer moest gaan, maakte me erg zenuwachtig. Dit was het laatste rietje kostbare sperma dat nog in het ziekenhuis stond. Als het nu niet lukte, moesten we een nieuwe bestelling plaatsen.
Ik vroeg of mijn moeder met me meeging bij de derde poging. Het voelde niet goed om alleen te zijn. Mijn moeder lijkt geluk te brengen, want deze keer werd ik zwanger. OMG ik was zwanger!!
Ik voelde me zo overweldigd. Het is een gevoel dat moeilijk te beschrijven is. Ik huilde tranen van geluk."
<h2>Die andere moeder doet ook maar wat</h2>
"Wat een geweldig gevoel om zwanger te zijn. Ik was zo dankbaar dat ik het geluk had om het moederschap te mogen ervaren. Ik hield ervan om naar buiten te gaan om met mijn dikke buik te pronken. Ik voelde me echt in de zevende hemel.
Ik liet zo veel echo's maken als ik kon. Ik kon er geen genoeg van krijgen om naar mijn jongetje te kijken. Ja, ik zou de moeder van een jongetje worden! Dus op een bepaalde manier kwam mijn droom van een man in huis ook uit.
Natuurlijk was er nog steeds de twijfel over of ik wel de juiste keuze had gemaakt om dit alleen te doen. Ik vroeg me af of ik wel goed genoeg was, of ik dit alleen aankon, of mijn zoon een hekel aan me zou krijgen omdat ik ervoor gekozen had om hem op deze manier te krijgen. Mijn vriendinnen waren mijn steun en toeverlaat en ze vertelden me dat zij ook getwijfeld hadden, ook al hadden zij hun kinderen niet alleen gekregen. Ze zeiden dat dat doodnormaal was en dat alle moeders zo hun twijfel hebben.
Ze gaven me een poster met de woorden 'Die andere moeder doet ook maar wat'. Het was fijn om daar af en toe aan herinnerd te worden."
<h2>Mijn zoon veranderde hoop in geluk</h2>
"Twee weken voor mijn uitgerekende datum braken mijn vliezen. Nu zou het allemaal gebeuren. Het was eng, maar een paar uur later was hij er. Het mooiste wezentje op aarde. Mijn zoon, jij hebt hoop echt veranderd in geluk!
Na de bevalling trad ik een nieuwe wereld binnen. Een wereld waarin ik moeder was.
Als ik nu naar mijn jongen kijk, wou ik dat ik een foto van hem aan mijn donor kon sturen. Ik zou hem willen laten weten wat voor prachtig iemand mijn zoon is &ndash; zijn gezicht en zijn karakter. Ik zou hem willen laten weten hoe dankbaar ik ben. Er zijn geen woorden die mijn dankbaarheid aan mijn donor kunnen beschrijven. Hij moet echt een goed mens zijn dat hij dit doet. Ik hoop dat hij op een dag weet wat voor prachtig iemand hij op de wereld heeft helpen zetten!
Mijn zoon is nu bijna 9 maanden en hij is geweldig! Plan B blijkt helemaal zo erg niet te zijn. Mijn droom is echt uitgekomen!"
Marije

Mijn zoon is nu bijna 9 maanden - Marije, bewust alleenstaande moeder

Image 3

Text 4

<h2>Kom in contact met andere bewust alleenstaande moeders in onze Facebook-groep</h2>
In onze Facebook-groep Family Dreams kunt u in contact komen met andere bewust alleenstaande moeders en aanstaande bewust alleenstaande moeders. De besloten groep is een vriendelijke gemeenschap waar u vragen kunt stellen, uw verhaal kunt delen en anderen kunt steunen bij hun reis. Word&nbsp;<a href="https://www.facebook.com/groups/cryosinternational/" target="_blank" rel="noopener">hier</a> lid van de groep.