De pappa zijn van een donorkind: ik heb geluk dat ik vader ben

"Toen ik 18 was, ben ik genetisch getest vanwege een geschiedenis van erfelijke kanker in mijn familie. Ik kwam erachter dat ik niet de genen heb voor kanker, maar helaas had ik wel andere genetische 'fouten' die konden leiden tot vruchtbaarheidsproblemen. Toen ik 24 was, had ik een ongeluk bij het kitesurfen waarbij mijn zaadleider beschadigd raakte. Uit een spermaonderzoek bleek dat de kwaliteit van mijn sperma slecht was."

Vanwege het genetisch onderzoek en het kitesurfongeluk, accepteerde Johan het feit dat hij waarschijnlijk nooit kinderen zou krijgen en had daar vrede mee. Dat veranderde echter toen Johan zijn vriendin Miranda ontmoette.

"Mijn vriendin was erg onafhankelijk en voordat we elkaar tegenkwamen had ze al onderzoek gedaan naar de mogelijkheden om een kind te krijgen zonder partner. Ze speelde handbal op hoog niveau en had tot dan toe nog niet de juiste man gevonden. Toen ik haar leerde kennen, had ze al duidelijke plannen om een kind te krijgen en die wou ze niet veranderen. Dus betrok ze mij bij het proces."

Twee perspectieven op project baby 

Johan en Miranda gingen het project aan met zeer uiteenlopende gedachten. Johan had geen sterke kinderwens, maar Miranda wou heel graag kinderen en vond het spannend of de vruchtbaarheidsbehandeling zou werken.

"Ik heb nooit een sterke kinderwens gehad. Ik doe graag mijn eigen ding zonder te plannen wanneer. Ik maakte me veel zorgen voordat we begonnen met de behandeling en ik dacht daar gaat mijn vrijheid. Toen we besloten om de procedure samen te doen, twijfelde ik over een heleboel dingen: vind ik het kind wel leuk, kan ik een goede vader zijn, enzovoort."

Vruchtbaarheidsbehandeling en een donor kiezen 

Bij de vruchtbaarheidskliniek in Nederland werden Johan en Miranda het hele proces geholpen door zeer competente mensen – dat was belangrijk omdat het gepaard ging met een heleboel emoties. Toen het tijd was om de spermadonor te kiezen, was één ding belangrijk voor het stel: ze moesten een goed gevoel hebben bij het spermadonorprofiel.

"Het belangrijkste voor ons was dat we een goed gevoel zouden hebben bij het donorprofiel en over de reden waarom hij een donor wou zijn. De donor had een leuke handgeschreven brief gemaakt waarin we veel herkenden en hij had een goede emotionele score. We keken naar persoonlijke eigenschappen en kenmerken die dicht bij die van ons lagen: lang, gezond en erg sportief."

Tijdens het proces werd Johan steeds enthousiaster, en al ver voordat Vidar geboren werd, hadden Miranda en Johan alles al klaar om de baby in hun gezin te verwelkomen.

Ouder zijn van een donorkind 

Nu zijn Johan en Miranda de trotse ouders van de kleine Vidar.

"Ik had nooit gedacht dat ik vader zou werden en nu geniet ik van Vidar en ben ik een trotse vader. Ik kan hem alle slechte dingen leren die ik van mijn vader heb geleerd! Ik verheug me echt op de toekomst die ik met dit mannetje heb."

Johan is zich er erg van bewust dat hij geluk heeft om vader te zijn. Vidar was een van de eerste dingen in zijn leven die hij moest plannen, maar het was de moeite waard. Er zijn een paar dingen die Johan graag geweten zou hebben voordat hij vader werd en die misschien wel een paar van zijn zorgen zouden hebben weggenomen.

"Ik had vooraf graag willen weten dat het zo leuk en bijzonder zou zijn. Mijn leven is veranderd, maar mijn vrijheid niet. Nu kan ik de gekke en leuke dingen die ik in mijn leven gedaan heb aan mijn zoon leren."

De genetische kant 

Wanneer Johan wordt gevraagd naar wat hij ervan vindt dat zijn zoon zijn genen niet heeft, is Johans antwoord behoorlijk duidelijk:

"Ik ben eerlijk gezegd blij dat Vidar mijn genen niet heeft. Er waren een paar mogelijkheden om een kind met mijn genen te krijgen, maar als iemand die in de zorg werkt, werd het me al snel duidelijk dat het beter was om een donor te gebruiken om een kind te krijgen. Als Vidar mijn genen zou hebben, zou hij dezelfde genetische problemen kunnen hebben en de kans op een ongezond kind was groter."

Dat ze genetisch niet verwant zijn, heeft geen invloed op de relatie van Johan met zijn zoon. Johan is ervan overtuigd dat Vidar toch op hem zal lijken – bijvoorbeeld wat betreft zijn persoonlijkheid.

"Ik hoor vaak dat Vidar op me lijkt. Dat is erg raar – hij heeft steil blond haar en ik heb bruine krullen. Maar natuurlijk heeft hij een paar van mijn trekken. De gezichtsuitdrukkingen zijn echt hetzelfde, net zoals de manier van 'grappen' maken. Vidar voelt de sfeer rond mensen – dat heb ik ook."

De donor later ontmoeten 

Johan en zijn vrouw willen helemaal open zijn tegenover hun zoon. Daarom hebben ze al genoemd dat Vidar ter wereld is gekomen met de hulp van een donor.

"Ik zeg vaak tegen hem: Je bent niet van mijn zaadje, maar wel mijn maatje! "

Johan en Miranda leggen hun zoon uit dat de donor een aardige man is die zijn sperma heeft gedoneerd zodat andere mensen een gezond kind kunnen krijgen.

Johan en Miranda hopen echt dat Vidar later contact met zijn spermadonor opneemt.

"We zouden zelfs een beetje teleurgesteld zijn als hij later geen contact met de donor zou opnemen. Als hij vragen heeft of de donor wil opzoeken, zullen we hem daarbij op alle mogelijke manieren helpen. Wij zijn ook wel een beetje nieuwsgierig!"

Een zoon krijgen voelt als je eigen magie 

Voordat Johan zijn zoon kreeg, was Johan bang dat hij niet zou kunnen omgaan met het feit dat zijn zoon niet zijn genen zou hebben. Maar die angst verdween direct toen hij zijn zoon voor het eerst zag.

"Zodra ik Vidar zag, was hij van mij en hield ik van hem. We zijn erg nuchtere mensen, maar het voelde als een wonder."

Als het gaat om de toekomst van zijn zoon heeft Johan maar een paar zorgen – en die lijken waarschijnlijk erg op waar andere ouders bang voor zijn wanneer hun zoon opgroeit: Zal er veel breken? Veel schrammen en wonden om te helen? Of misschien zelfs een bezoekje van de wijkagent?

"Wat mij betreft is een vader iemand naar wie hij toegaat als hij verdrietig is, ergens over wil praten of gewoon wil spelen. Ik wil hem de juiste dingen leren en hem een goed en aardig iemand maken. Hij moet weten dat ik er altijd voor hem ben."

Tegen andere stellen die overwegen om een donor te gebruiken om een kind te krijgen zegt Johan:

"Ik weet niet hoe het voor anderen voelt, maar in mijn ervaring voelt het als je eigen magie."

Hartelijk dank aan Johan en Miranda voor het delen van hun reis als ouders van de kleine Vidar.

Als u overweegt om een donor te gebruiken om de droom van een baby uit te laten komen, kunt u altijd een gratis gesprek boeken met een van de medewerkers van de Customer Care van Cryos om meer te weten te komen over uw mogelijkheden. Wij staan voor u klaar.