Bewust alleenstaande moeder: je hebt een heel dorp nodig om een kind te maken!

Je hebt een heel dorp nodig om een kind op te voeden - of in mijn geval om er één te maken!

Het is grappig, in veel gemeenschappen in de wereld is er geen vertaling voor de term alleenstaande moeder. Het concept bestaat gewoon niet. Niet omdat er geen vrouwen zijn die kinderen opvoeden zonder dat de biologische vader erbij betrokken is, maar omdat ze hun kind opvoeden in een gemeenschap - in een familie. Ze zijn niet alleenstaand, ze zijn niet solo, ze zijn niet eenzaam.

Mijn beslissing om een bewust alleenstaande moeder te worden was, zoals voor zo veel vrouwen, geen gemakkelijke. Mijn plan A was om verliefd te worden, te trouwen en een gezin te stichten. Zo liep het gewoon niet.

Op mijn 30e besloot ik na flink nadenken dat mijn prioriteiten (verliefd worden en een kind krijgen) niet met elkaar verstrengeld hoefden te zijn. Ik realiseerde me dat ik door de twee te scheiden, ze allebei oprechter kon nastreven. Ik kon mijn plan om moeder te worden waarmaken zonder te wachten op de ‘juiste’ man op het ‘juiste’ moment, en ik kon liefhebben zonder de tijdsdruk van mijn biologische klok.

Tevreden met de gemaakte keuze, en met de steun van de beste familie en vrienden die je je maar kunt wensen, was het tijd om een donor te selecteren!

Iedereen die wel eens aan online dating heeft gedaan, kan begrijpen dat het kiezen van een spermadonor een beetje is als online dating maar dan op steroïden! Veeg naar rechts voor ja en naar links voor nee (bijna dan!). Een vruchtbaarheidsbehandeling is op geen enkele manier vergelijkbaar met verliefd worden tijdens een diner met kaarslicht! Daarom besloot ik om de ervaring wat leuker te maken!

Nadat ik mijn selectie donors had teruggebracht (samen met mijn moeder!) naar 9 donors, deelde ik mijn shortlist met mijn familie en vrienden: iedereen van mijn 10-jarige peetdochter tot mijn oma van 86! Ik vroeg iedereen om de profielen te lezen, hun favoriet te kiezen en er klaar voor te zijn om te verklaren waarom zij vonden dat ik hun donor moest kiezen.

Ik ben duidelijk een vrije geest, want ik had voor het feestje al besloten wie mijn favoriete donor was, maar het was een geweldige ervaring om te zien hoe alle mensen om wie ik geef de tijd namen om de donors bij langs te gaan en om hun weldoordachte reacties te horen over wie hun favoriet was en waarom. Het was nog bijzonderder dat de donor die op het feestje de meeste stemmen kreeg, ook de donor was die ik zelf als favoriet gekozen had! Iedereen stond voor de volle 100% achter mij om de behandeling door te laten gaan!

Mijn behandeling begon al een paar weken na het feestje om een spermadonor te kiezen. Ik had ervoor gekozen om IUI over te slaan om direct voor ivf te gaan. Niet omdat de resultaten op enige manier aangaven dat het nodig was, maar omdat ik het gevoel had dat ik mijn geld moest uitgeven aan de behandeling met de grootste kans op succes.

Ik werd bij elke afspraak bijgestaan door iemand uit mijn familie of van mijn vrienden, een van mijn beste vrienden mocht zelfs mee naar binnen bij de terugplaatsing na 5 dagen. Die nauwe betrokkenheid heeft ervoor gezorgd dat mijn familie en vrienden zich allemaal persoonlijk bij mijn reis betrokken voelen, en ik heb me geen moment alleen gevoeld.

Helaas was mijn eerste poging niet succesvol, maar ik heb nog meer buisjes sperma in bewaring, klaar voor wanneer ik genoeg geld gespaard heb voor een tweede behandeling. Gelukkig ben ik nog maar 32 en heb ik nog tijd genoeg. En ondertussen breng ik mijn tijd door tussen de geweldige mensen die mij steunen, maken we mooie herinneringen, en wie weet vind ik zelfs de liefde wel!

Blijf alsjeblieft voor me duimen en wens me heel veel ‘babystof’!

Een aanstaande bewust alleenstaande moeder.

Opmerking: Ellen is een gefingeerde naam omdat de schrijver graag anoniem wil blijven.